හැත්තෑතුනේන් දෙකේවාට්ටුවට....

අද උදෙන්ම අක්කලාගේ ගෙදර ඉදන් අම්මා බලන්න ගියා.
කිරිබත් අරන් අපි හැමොම අම්මා ලග. කිරිබත් කන්න අම්මා කවදත්
කැමති නිසා කටක් දෙකක් කෑවා. හිතට සතුටුයි.

දවල් කෑම ගන්න කඩයක් නෑ. ඊයේ අවුරුදු නිසා තාමත් 

කඩවල් වහලා. කොටහේන හන්දියට පයින් ඇවිත් තොසේ අරන්

ගියා. චුටි කෑල්ලක් විතරයි කෑවේ අම්මා. ඒකත් හොදි ගාවන්නේ වත් 

නැතිව.මෙහෙම කාලා කොහොමද? ඒත් මොනවා කරන්නද? අම්මාට කන්න 

බැරිව ඇති.

අද අම්මාගේ වාට්ටුව මාරුකරලා.

හදිසි අනතුරු වාට්ටුවේ ඉදන් දෙකේ වාට්ටුවට..

කලින්තැනට වඩා ගොඩාක් ලෙඩ්ඩු ඉන්නවා..

ගල්කිස්සේ අයියලාගේ ගෙදරින් හැමෝම ආවා.

අම්මාට සතුටුයි. ඒත් කෑම කෑවේනෑ මොනවාවත්ම.

උදේ නංගිට කියලා තිබුන හවස ඒද්දි රොටි අරන් එන්න

කියලා. ඒත් පස්සෙ කනවා කියලා අයින් කලා. අද රැ අක්ක 

අම්මා ලග නතර වෙනවා. මේ දවස් ටිකේම නංගි ලග හිටියේ.

හෙට මොනවද අම්මට ගේන්න ඕන කියලා අහනකොට..

පුරුදු විදියටම ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන මොනවා ගෙනාවත් 

කන්න බෑනේ පුතේ කියලා කියනකොට දන්නෙම නැතිව මගේ ඇස් දෙක

තෙමුනා. ඒත් ඒ කදුලු හංගගෙන මම මොනවා හරි ගේන්නම් අම්මෙ කියලා

පිටත් උනා.