අම්මා කැමති ඕන දෙයක් දෙන්න කිව්වට
අම්මා කිසි දෙයක් ඉල්ලන්නේ නෑනෙ..
තාත්තේ තාත්ත එක්ක දවල් කතා කරන කොට හිමින්
අහන්න අම්ම කන්න කැමති මොනවද කියලා..
මම එහෙම තාත්තට කිව්වම
තාත්තගේ ඇස්වල කදුලු පිරුනා..
පුතා අම්මා කිසි දෙයක් මගෙන් ඉල්ලලා නෑ..
ඉතින් ඔයා හිතනවද දැන් ඉල්ලයි කියලා.
පුතා දන්නවද අම්මගේ මල්ලිගේ වෙඩින් එකට
කොළඹ යන්න ලෑස්ති උන දවසේ මගේ අතේ තිබුනෙ
රුපියල් 500/- යි. බස් වියදමටයි හැමදේමට.
අම්මගේ රත්තරං බඩුත් සේරම බැංකුවෙ.
වෙඩින් එකට අම්මගේ නෑදෑයෝ සේරමත් එනවා.
ඒත් අම්මා ඒක දැන‍ගෙන මගෙන් අලුත් සාරි
ඔයාලට ඇදුම් අලුතින් අරන් දෙන්න ඕන කියලා
කිව්වෙ නෑ.
කවම දාකවත් මගෙන් කිසිම දෙයක් ඉල්ලලා නෑ..
මට මේක අරන් දෙන්න අරක අරන් දෙන්න කියලා.
"එහෙම තියා මට ටවුන් එකේ කඩ දෙක තිබුන දවස්වල..
යාන වාහන තිබුන දවස්වලවත් තමන්ට කියලා කිසිදෙයක්
ඉල්ලුවෙ නෑ..කවදාවත් ඉල්ලීම් තිබිල නෑ"
"හැම තිස්සෙම හැමතප්පරකම හිතන්නෙ
හැම දෙයක්ම කරන්නෙ අපි වෙනුවෙන්..
අද කොහොමද පුතා
අර විදියට ඇදේ කෙදිරි ගගා ඉන්නවා මම බලාගෙන
ඉන්නෙ.."
තාත්ත ඉකි ගගහ අඩනවා..
මටත් දුකයි තමයි. ඒත් අඩන්න අවසර නෑ..
මේ වෙලාවෙ හැමෝම දුක් වෙලා අඩල දොඩලා
ප්‍රයෝජනයක් වෙයිද අම්මට..
මට ඕන අම්මව කොහොම හරි යම් තරමකින්
හරි සනීප කරගන්න විදියක් ගැන හිතන්න.
කොහොම හරි ඒක කරනවා..
අම්මා ජිවත කාලෙටම රෝද පුටුවෙ හිටියත් කමක් නෑ.
රෝද පුටුවෙ ඉන්න පුලුවන් තත්වෙට හරි අම්මව ගොඩගන්න
පුලුවන් උනොත් මට ඒ ඇති දැන්නම්.
No comments:
Post a Comment