එදා උදේ නංගිව අන්දන්න අක්ක
ගෙදරින් ගියා 02.01ට අම්මා නැගිටලා හිටියේ.
අන්තිමේටම තමයි මම ගියේ උදේ වෙලා.
අම්මගේ ඇස්වල කදුලු තිබුනත් ඒවා
අපෙන් හංගගෙන ඉන්න අම්මට පුලුවන් උනා.
"පුතා හැම දෙයක්ම කලබලයක් නැතිව හොදින් කරන්න.
නංගි එනවා කිව්වා හවසට. බුදු සරණයි ගිහින් එන්න."
අම්මා එහෙම කිව්වට හිත ගොඩාක් දුකින් උනත්
නංගිගෙ වෙඩින් එක පුරාම අපි හැමොටම අම්ම නැති අඩුව
දැනුන. කැකිරාවෙන් ආපු අය සේරම අම්මා ඒයි කියලා
හිතලා තියෙන්නේ.
කව්ද ඉතින් හිතුවේ..
අපි හැමෝම හිතුවෙ අම්මට එන්න පුලුවන් වෙයි කියලනේ..
ඒකට අපි හැමෝගෙම දුක් උනා.. ආවනම් අම්මට දුක වැඩිවෙයි.
එක අතකින් ආපු නැති එකත් හොදයි කියලා හිතුනා.
කමක් නෑ. අම්මා ආවනම් ගොඩාක් සතුටු හිතෙන්න තිබුනා
එදා. ඒත් ගොඩාක් දුක හිතෙන්නත් තිබුනා නංගියාගේ වෙඩින් එක
දවසේවත් මට නැගිටලා ඉන්න බැරි උනා කියලා.
නංගිගේ වෙඩින් එක හොදට ලස්සනට පිලිවෙලට තිබුනා..
අඩු අම්මයි නදීශ නංගිගෙ ගෙදර අයයි විතරයි.
නංගි ලස්සනයි ගොඩාක්.ලංකා අයියත්.
උදේ ඇදුමටත් වඩා දෙන්නම
ලස්සනයි රතු ඇදුමට..
අම්මගේ අසනීපයත් එක්ක මෙච්චර හොදට වෙඩින් එක
කරාවි කියලා ගොඩක් නෑදෑයො හිතන්න නැතිව ඇති.
ඒත කලින් ඉදන් සැලසුම් කල නිසායි
අපිටත් වඩා නංගියි ලංකා අයියයි මහන්සි උන නිසයි
හිතුවටත් වඩා ලස්සනට කෙරුනා..
ඉන්දික අයිය මට මස්සිනා කෙනෙක්ට වඩා සහෝදරයෙක්
කියලයි හැමතිස්සෙම හිතෙන්නෙ..
ලංකා අයියටත් එහෙම ගතිගුන තියනවා කියලා දැනෙනවා..
සල්ලි නිලතල යානවාහන පස්සෙ යන තමන් අනිකාට වඩා
ඉදිරියෙන් ඉන්න හදන මිනිස්සුන්ට වඩා
මනුස්කම් දන්න පවුල් දෙකක් එකතු කරගන්න ලැබීම ගැන
අපි හැමෝටම සතුටුයි..
හවස නංගි වෙඩින් එක වෙලාවෙ පිටත් උන රතු ඇදුමින්ම ගෙදර ඇවිත් ගොඩාක් වෙලා
අම්මත්එක්ක කතා කරලා ගියා. ඒකට නම් අම්මට හරිම සතුටුයි...
ලංකා අයියාත් අම්මා එක්ක හරිම ආදරෙන් ඉන්න නිසා අම්මට දුකක් නෑ.
අම්මා කොහොමත් "ලංකා පුතා හරි හොදයි. මනුස්සකම් දන්න දරුවෙක්."
කියලා කීප සැරයක්ම මගෙත් එක්ක කිව්වා.ඒ නිසාම අම්මා හිත හදාගන්නවා ඇති.
No comments:
Post a Comment