අද තාත්තත් එක්ක කොටුවට ඇවිත් කලින් වරකා පොලොස් කැද
දෙන්න කියලා කිව්ව වෙද මහත්තයාගෙන් බෙහෙත් ගත්තා.
හොදටම නැති උනත් ටිකාක් හරි ගුනයක් තියනවා කියලා තාත්ත
නම් කියනවා.
තාත්තා ඩොකටර් ගෙන් අහනවා. අපිට කල් ගියත් කොහොම හරි සනිප කරගන්න
පුලුවන් නම් ඒ ඇති කියලා.
තාත්තා වචන පිටකරන්නේ ඉකි ගගහ වගේ..
ඩොක්ටර් කියලා මොනවා කරන්නද තාත්තෙ.
තාත්තගෙ හිතේ තියන දුක මේ ලෝකෙ ගහක් ගලකට උනත් දැනෙන තරම්.
ඒත් මේක අම්මා මේ ආත්මයේ කරපු පවකට නෙවි. ගිය ආත්මයේ කරපු පාප කර්මයක්
වෙන්න ඇති. අපි දැනුවත්ව අම්මා කාටවත් වෛර කරපු කෙනෙක්වත් ඊරිසියා කරපු කෙනෙක්වත්
නෙවි. රහසින්වත් පවි කරලා නැතිව ඇති. ඒත් අම්මාටම මෙහෙම උනානේ..
මේ බෙහතට රත්තරනුයි මුතුයි කවලම් කරලලු
තියෙන්නේ. ටිකාක් ගනන්. ඒත් මෙහෙම හරි සනීප
වෙනවානම් කීයක් ගියත් කමක් නෑ.
මේ ලෝකේ පුතෙකුට අම්මා කෙනෙකුගේ සෙනෙහස
ආදරය තරම් වටිනා දෙයක් නෑ කියලා කොහොම වචන
වලින් කියන්නද?
කිසිම දවසක කිසිම අම්මා කෙනෙකුට මාගේ
අතින් වරදක් වෙන්න එපා.
හිත රිදවීමක් වෙන්න එපා.
බෙහත් එක අරන් තාත්තා ගෙදර ගියා.
මම වැඩට ගියා..
හෙටම ඉදන් දෙන්න පටන් ගන්න ඕන..
No comments:
Post a Comment