Sunday, June 24, 2012

අම්මගේ එක ඇහක කදුලු..

අද උදේ බලන කොට අම්මගේ එක ඇහක කදුලු..
දිගටම එනවා. නවතින්නේ නෑ..
මම ඇහුව අම්ම අඩනවද? කියලා නෑ නෑ මම අඩන්නැ
කියලා හිනාවෙනවා..එත්
කොන්දත් රිදෙනවාලු ගොඩාක්.
පුතා පුලුවන්නම් විතරක් මාව පොඩ්ඩක් දකු‍ණුපැත්තට
හරවනවාද කියල ඇහුව.
මම හිමිට දකුනට හරවලා විනාඩි 2න් ආයෙත් තිබුන විදිහටම ඉමුද
කියලා අම්මාම අහනවා.




කීප සැරයක්ම එහෙම කරලා..හිටියා..
ඒත් අම්මට අඩුවක් නෑ..
"කමක් නෑ පුතා යන්න. ඔයාටත් කරදරේ. වැඩට යන්න පරක්කුවෙයි.
ඔයාව පේන්න ඉන්නකොට තමයි
එ‍හෙට මෙහෙට හරවන්න කියන්න හිතෙන්නෙ.."
අම්මා වේදනාව අතරින් හිනාවෙවි කිව්වා.




දැන් අම්මගේ කකුල් දෙක තනියම පොඩ්ඩක්වත්
එහාට කරගන්න බෑ තනිවම. දකුණු අත වැලමිට ලග
පහල අස්ථියේ ගැටයක් වගේ තියනවා.
කලින් කකුල කැඩෙන්න කලිනුත් එහෙම තිබුනා.
වම් අතේ මැණික් කටුව ලගිනුත් එහෙම තියනවා.
අත් දෙකත් අම්මට නැතිව ගියොත්
කොහොමද අම්ම හිත හදාගන්නෙ..‍
අපි කොහොමද අම්මව හරවන්නෙවත්..
කැඩුන අත් එක්ක...
දැන් එන්න එන්නම වැඩියි අම්ම ඉක්මනින්
දුර්වල වෙනවා වගේ..
කෑම කන්නෙ කුරුල්ලෙක් තරමට.


හවස ඩොක්ටර් ඩිහාන් හම්බවෙන්න ගියා.


ආයෙ එන්න එපා කිව්වත් අම්මා ඇද උඩ එහෙම විදවනවා ‍
බලාගෙන ඉන්න පුලුවන් කාටද?
ඩොක්ටර්ට කිව්වම එයා කිව්වා


"නවතින්නෙ නැතිව ඇස්වලින් කදුලු එනවා කියන්නෙ කදුලු එන ග්‍රන්ථි දක්වාම පිළිකා සෛල
උඩට ඇවිල්ලා. බෙහෙත්වලින් නවත්වන්න බෑ කදුලු එන එක.
දරුවො තාත්තටත් පපුවෙ අමාරුවක් තියනවා නේද ඉතින්
කොහොමද දවල් තාත්තව අම්ම ලග ඉන්නෙ. ගොඩාක් අමාරු ලෙඩෙක්
නිසා ගෙදර නතර කරගන්න එපා දැන්. මහරගම පෞද්ගලික රෝහලක් තියනවා
එතන ඉන්නෙ බෙහත් නොකරන පිළිකා ලෙඩ්ඩු.


ගිහින් එයාලට කියන්න අම්මට පිළිකාවක් කියලා දැනගන්න තියන්න එපා කියලා.
 එතනට ගිහින් ඇරලවන්න.
ඔයාලට නිතර බලන්න පුලුවන්. නතර වෙලා ඉන්නත් පුලුවන්.
හැමදේම එයාල කරාවි. කියලා. ඒත් කොහොමද අම්මව එහෙම තැනකට
‍එක්ක යන්නෙ..එහෙම කරන්න හිත හදාගන්න බෑ..කියලා ඩොක්ටර්ට කිව්වම එයා
කියනවා. මම දන්නවා. එත් ‍අම්ම කෙනෙක්ගෙ අවසාන මොහොත දරුවෙකුට
දරාගන්න බැ. වි‍ශේෂයෙන් ස්වාමියට. ඉතින් ආයෙ සැරයක් හිතල බලන්න කියලා
වේදනා නාශක විතරක් දුන්නා.




මම මේච්චර කල් කල දේවල් ගගට කැපුව ඉනි වගේ වෙයිද?


අනේ මගේ අම්මා..




අම්මට දැනෙන වේදනාව අම්මට නොදැනි
මට ගන්න පුලුවන්නම්..
අඩු තරමින් ‍කොටසක් හරි...



No comments:

Post a Comment