අදත් පුරුදු විදියට හැමදේම වුනෙ.
ඊයෙ ඔපරේෂන් එක නිසා උදේ වරුවෙ
වේදනාව තිබුනා.. ඒත් හවස ටිකාක් අඩුවෙලා.
අද
කාටවත්මතක තිබුනෙ නෑ තාත්තගේ
උපන්දිනය.
හවස අම්මාව බලන්න ගියාම අම්මාම
කියන කල් මතක් උනේ නෑ..
අපි තුන්දෙනාට කවදාවත් මග ඇරිලා නෑ
තාත්තගේ උපන්දිනයට සුබ පතන්න කවදාවත්ම..
මම රට ඉදිද්දිත් උදෙන්ම කතා කලා හැම අවුරුදුදෙම.
ඒත් අද..
අපි කාටවත් මතක තිබුනෙ නෑ..
අඩු තරමේ තාත්තටවත් මතක නෑ
එයාගෙ උපන්දිනය අදයිකියලා.
ඒත් අම්මට අමතක වෙලා නෑ.
ඇයි ඔයාලට අමතක වුනේ කියලා මගෙන්
අහනවා..
අම්මව බලන්න එන එකනේ මගේ සිහියෙ තියෙන්නෙ
ඒක නිසා අමතක උනා කියලා කිවුවම
අම්ම කිව්වා..
"මාව බලන්න එන එක නෙවී තාත්තවත්
බලන්න. වෙලාවට බෙහෙත්බොනවද කනවද කියලත් බලන්න"
කිසිදවසක තාත්තට බෙදන්නෙ නැතිව
බත් කටක් කාටවත් නොදුන්න අම්මා
ලෙඩ ඇදේ ඉදනුත් තාත්ත ගැන හිතන හැටි..
දවල් තාත්ත ආවම අම්ම සුබ පැතුවා..
තාත්ත කියනවා "ඔයා ගෙදර අවාම අපි උපන්දිනය
සමරමු" කියලා.
ඒත් තාත්තා දන්නවා අම්ම එක්ක ආව කියලත් අපිට
සතුටින් ඉන්න බැරි බව..
No comments:
Post a Comment