පත්තිනි දේවාලය..

ඊයේ අම්මා උදෙන්ම ඇහැරිලා හීනෙන්වගේ කිව්වා අපි හැමොටම එන්න කියලා.
අපි ගියාම මට කිව්වා අනුරාධපුර යාපනේ හන්දියේ පත්තිනි දේවාලයක් ඇති රතු මල් 
තියන. එතනට ගිහින් එන්න කියලා. හරියට තැනක් නොදැන උනත් මම යනවා කියලා 
හිතාගත්ත. අම්මා දන්නවා මම දේවාල වලට යන්නෙ නෑ කියලා. අනික කලින් දවසේ 
නංගිගේ වෙඩින් එක ඉවර උනා විතරයිනේ මහන්සියි මට හොදටම. ඒත් අම්මා කිව්වනේ..
අම්මගේ හිත සතුටින් තියන්න පුතෙකුට මොනවද කරන්න බැරි...
මම උදෙන්ම අනුරාධ පුර ගියා අචලත් එක්ක. පව් ඌත් මාත් එක්ක යන්න ආවා.
අපි යාපනේ හන්දියෙන් බැහැලා පත්තිනි දේවාලයක් අහගෙන ගියා. අම්මා කිව්වා වගේ 
එතන දොරකඩ රතු මල් පිපිලත් තිබුනා. අපි යනකොට 6යි වෙලාව. එතන වැඩ ඉවරයි කියලා 
ඒ වැඩ කරන ගෑනුකෙනා කිව්වා. ඒත් අපි ආපු කාරනේ කිව්ම දුර ඉදන් ආපු නිසා කරන්නම් කියලා 
කිව්වා.එයා අම්මා එක්ක ෆෝන් එකෙන් කතා කලා. අම්මා කියනවා මාව නැගිට්ටවන්න උදව් කරන්න කියලා.


පත්තිනි සලඹ සොලව සොලව මොනවාදෝ සිංහලට හුරු දෙමල වගේ භාෂාවකින් ආවේශ වෙලා 
කතා කලා. අම්මටයි පවුලේ හැමෝටමයි නෑදැකෙනෙක් නොවන කෙනෙක් හුනියමක් කරලලු. 
ඒක නිසාලු අම්මට මෙහෙම උනේ. බේරගන්න අමාරුයි කිව්වා. අම්මට හුනියම වැදිලා අනික් අය බේරිලාලු.
තව ගොඩාක් දේවල් කිව්වා. ඒ තනින් එනකොට රෑ 10යි. පිදේනියක් දෙන්න ඕනලු. පිරිත් වතුර වගයකුයි
නූල්වගයකුයි දුන්නා අම්මගෙ බදින්න.   මෛත්‍රි භාවනාව කරන්නලු. ඒකනම් අම්මා කොහොමත් කරනවානේ.




මගේ නම් විශ්වාසයක් නෑ මේවා ගැන. ඒත් අම්මා කිව්ව නිසා ගිහින් ආවා..
අද උදේ පාන්දර තමයි ආවේ. ගිහින් දේවාලේ විස්තර ටිකාක් විතරක් අම්මට කිව්වා.
අම්මා සේරම අහන් ඉදලා කියනවා. "පවු පුතා මහන්සි බලන්නෙ නැතිව මම හින්දා 
අනුරාධ පුරත් ගියානේ. දැන් නිදාගන්න.."


පිරිත් නූල් අම්මගේ බැන්දා..
දවල් මෛත්‍රි භාවනාව දාලා දුන්නා අහන්න. ඒක අහගෙනම නින්ද ගිහින් අම්මට..



අනේ මගේ අම්මාව සුවපත්වෙනවා නම්...!
අම්මා ඇදට වෙලා විදින දුක කොහොම දරා ගන්නද? .....