මෙයා මගේ පන වගේ...

අද දවල් මම කෑම එක අරන් අම්මව බලන්න යනකොට
77 වෝඩ් එක බාර ඩොක්ටර් දුලනි හමබ උනා.
ඩොක්ටර්ට මතකයි මාව. දැන් කොහොමද අම්මට කියලා ඇහුවා.


මට මතක් උනේ අම්මාගේ ජනවාරි ඔපරේෂන් කල එක දවස..


එදා
මම තියටර් එක ලග අම්මව ඇතුලට ගන්නකල් 
ලගට වෙලා හිටියා..
ලෙඩ්ඩු ඉදලා අනික් අය යන්න කියලා කිව්වත් මට
යන්න හිතුනේ නෑ.. 
බැන්නත් තව ටිකාක් වෙලා ඉන්නවා කියලා
හිතාගෙන මම හිටියේ.
එහෙම ඉන්නකොට තමා ඩොක්ට දුලනි ආවේ.
ඩොක්කටර් - "ඇයි මේ. කව්ද ඔයා " මොකෝඅනෙක් අයට යන්න කිව්වානේද? ඇයි මේ අම්මව දාලා යන්න කිව්වට යන්නෙ නැත්තෙ?
මම උත්තර දෙන්න කලින්ම
අම්මා - "මේ මගේ පුතා"
ඩොක්ට - ආ අම්මෙ මෙ පුතා විතරද ඉන්නෙ 
අම්මා - "නෑ. මෙයා මගේ පන වගේ. තව දුවලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා
          ඇස්දෙක වගේ.. "කියලා හිනාවෙලා කිව්වා.
ඩොක්ටර් -- හා.. හා.. එහෙනම් තව ටිකාක් වෙලා අම්මා ලගට වෙලා ඉන්නකො කියලා ඩොක්ටර් ගියා..